Η ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ «ΜΥΣΤΡΑ ΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ» ΣΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ.

Δημοσιεύθηκε στο «Βήμα της Κω» στις 27-4-2012

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εξαγγελθείσα κατά καιρούς από Κυβερνητικά στελέχη αξιοποίηση και προώθηση του θρησκευτικού και προσκυνηματικού τουρισμού εμπλουτίζει όχι μόνο το τουριστικό αλλά και το πολιτιστικό προϊόν της Ελλάδας σ’ αυτούς τους  δυσοίωνους και χαλεπούς καιρούς που ζει η πατρίδα μας, γι αυτό και η  ανάδειξη των θρησκευτικών μνημείων μιας περιοχής  συμβάλλει στην περαιτέρω  ανάπτυξη της τουριστικής της κίνησης και στην ενίσχυση της τοπικής της οικονομίας.

  

Επιτακτική θεωρώ  την ένταξη στα θρησκευτικά και προσκυνηματικά μνημεία των διαφόρων περιοχών της Ελλάδας και του  σημαντικότατου  θρησκευτικού μνημείου της Κω, που είναι η Ιερά Μονή της Πανυπεράγνου Θεοτόκου, η λεγόμενη των Καστριανών (ή  Παναγία Υπαπαντή ή Φλεβαριώτισσα), που κτίστηκε από τον Όσιο Χριστόδουλο τον Λατρηνό τον 11^ο αιώνα στους πρόποδες του λόφου, δυτικά του περίφημου Κάστρου του Παλαιού Πυλίου. Το Καθολικό αυτό της Μονής μαζί με τους άλλους ναούς του Αγίου Αντωνίου, των Ασωμάτων Ταξιαρχών Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, την ερειπωμένη καμαροσκέπαστη εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, τα ναΰδρια του Αγίου Βασιλείου και Αγίου Νικολάου και τους τρεις ερειπωμένους ναούς της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Κωνσταντίνου και του Αγίου Γεωργίου, που απλώνονται στην περιοχή του οικισμού του Παλαιού Πυλίου, είναι ιδιαίτερης ιστορικής αξίας καθώς αποτελούν ένα ξεχωριστό αριθμό τοιχογραφημένων ναών βυζαντινής και μεταβυζαντινής εποχής. Από το πλήθος αυτών των εκκλησιών  η περιοχή ονομάστηκε από τους αρχαιολόγους στη δεκαετία του 1980 ο «Μυστράς της Δωδεκανήσου».

Για το πώς βρέθηκε στην Κω ο Όσιος Χριστόδουλος, πώς έκτισε το Καθολικό της Μονής του και πολλά άλλα, περιγράφει ο ίδιος με κάθε λεπτομέρεια στα κείμενά του που φέρουν την ονομασία: Υποτύπωσις και Κωδίκελλος. Περισσότερα μπορεί ο αναγνώστης να διαβάσει στα βιβλία μου: «Ιστορία της Νήσου Κω», 1990 σελ.230-239 και «Τα Κάστρα της Νήσου Κω», 2008, σελ.63-82.

Εκείνο όμως που πρέπει να επισημανθεί εδώ  είναι  η αναγκαιότητα της ένταξης του Μυστρά της Δωδεκανήσου, δηλαδή ολόκληρου του χώρου του Παλαιού Πυλίου,  στα επισκέψιμα Μνημεία Θρησκευτικού και Προσκυνηματικού Τουρισμού της Ελλάδας. Η εγκατάλειψη στη θλιβερή και φθοροποιό επίδραση του χρόνου της   αναπτυχθείσας παλαιότερα ευρύτερης αυτής οικιστικής  περιοχής δεν τιμά τον τόπο μας και τους ανθρώπους του. Σε άλλα μέρη της Ελλάδας ένα τέτοιο σπάνιο σε πνευματικό και πολιτιστικό πλούτο συγκρότημα μνημείων δεν θα εγκαταλειπόταν ποτέ στην τύχη του.

   

Επιβάλλεται, λοιπόν, η όσο το δυνατόν γρηγορότερη φροντίδα για αποκατάσταση του χώρου  από μέρους τουΥπουργείου Πολιτισμού με τη σύμπραξη φυσικά του Δήμου Κω και  την καθοδήγηση της Ιεράς Μητρόπολης Κώου & Νισύρου.  Ας μη ξεχνούμε ότι ιδιαίτερα αυτές τις χρονιές που επιδιώκουμε την αύξηση των αφίξεων των Ρώσων τουριστών στα νησιά μας η αναγκαιότητα αυτή μπορεί να αποβεί μοχλός πραγματικής ανάπτυξης και περαιτέρω σύσφιγξης των σχέσεων των δυο Ορθόδοξων λαών μας.